BelgianFeather
Registered User
- Joined
- Feb 1, 2005
- Messages
- 3
- Points
- 0
Hi,
I've decided to write a story especially for those people who do speak Dutch. Not that I like dislike any of you Englishspeaking people, but I guess there are plenty of English stories already.
This one is based on a popular Dutch TV detective serie. I hope that all the Dutchspeaking tickling lovers do like my story. And I trully hope on some comments. For the people whom speak English, I might eventually translate this story in the future. But this is dedicated to every Belgian or Dutch person. For whom there is relatively few attention.
Here is the story :
DE COCK EN DE LACHENDE DODE.
Maandag 11 mei 2005
Inspecteur De Cock en zijn collega Vledder stonden al vijf minuten onbegrijpend te kijken naar het lijk van de jonge dame liggend op het bed voor hen. De dode was ene Muriëlle Vansant, 23 jaar, alleenstaande en werkende als secretaresse. Ze had lang zwart haar, had een slanke postuur en was ongeveer 1m68. Het meisje lag halfnaakt op het bed. Haar helderblauwe ogen keken "leeg" naar het plafond, maar er waren duidelijk trekken van een lach om haar lippen. Net dat stelde beide inspecteurs voor een compleet raadsel. Er waren geen sporen van verstikking of ander letsel terug te vinden op het lijk. Enkel vage plekken van indrukken waren hier en daar op het lichaam terug te vinden. Maar daar schoten de rechercheurs weinig mee op.
"Het lijkt wel alsof ze al lachend haar dood tegemoet ging", sprak Vledder. De Cock knikte alleen maar. Met een hoofd vol raadsels keerden ze naar het hoofdbureau terug. Het parket zou intussen proberen meer weet te krijgen van wat nu precies gaande was omtrend de dode.
"Laten we maar eens licht opsteken bij de buren", mompelde De Cock. Mevrouw Wouters opende de deur en liet beide heren binnen. Volgens de buurvrouw waren er nooit problemen geweest in haar burenrelatie met de jonge vrouw. Het was een aardig en spontaan iemand. Vol onbegrip vroeg de vrouw zich luidop af : "wie kan nou zo iemand aardig en zo goedlachs vermoorden?" "Het was een lieve meid en ik hoorde der zo graag lachen, alsof ze haar vrolijke humeur altijd doorgaf aan je," vervolgde de buurvrouw nog. De Cock vroeg de dame verder nog of zij enig vermoeden had van wie haar buurvrouw de laatste tijd heeft bezocht. Of zij enige dingen had gehoord of gezien. Maar op geen van beide zaken kon ze enig positief antwoord geven. Maar op aangeven van de buurvrouw begaven beide rechercheurs zich nu naar het bedrijf waar de jonge dame was tewerkgesteld.
In het bedrijf werden ze ontvangen door de directeur, de heer Smolders. De zakelijke man leek diep geschokt door het overlijden van één van zijn werkneemsters. "Juffrouw Vansant was heel toegewijd aan haar baan, één van mijn beste krachten mijnheer De Cock", sprak hij lovend. Volgens de zaakvoerder had ze af en toe wel een discussie met één van der collega's, die bleek een ex-geliefde te zijn van de dode. "Ik hoop dat u zich echter niets insinueert, want Jochen is een goede jongen, hij zou niemand kwaad doen", waarschuwde de zaakvoerder beide rechercheurs nog.
De Cock en Vledder stapten het bureau van de jonge man binnen. Deze was zo druk bezig met zijn werk dat hij beide heren nog nooit opmerkte. Hij schrok dan ook hevig toen De Cock het woord nam. "Mijnheer Tromp", vroeg de Cock. Ja, dat ben ik , wat wilt u heren? Uw collega , juffrouw Vansant is deze morgen dood aangetroffen in haar slaapkamer. "Mijn God, arme Muriëlle", fluisterde de man. Volgens uw zaakvoerder had de laatst tijd vaak oneinigheid met elkaar? U begrijpt dat wij de zaak volledig willen onderzoeken. Kunt u ons vertellen waar u deze morgen was tussen 6u30 en 08uur? "Ik was thuis natuurlijk, ik begin pas om 09.15", luidde het verbolgen antwoord. Denkt u d.... "neen, maar wij moeten alle mogelijke sporen nagaan", viel de Cock de man in rede. Hoe was uw relatie, buiten het werk met juffrouw Vansant? U weet dat dus ook al? Nu goed... ik heb een paar maanden een relatie gehad met mijn collega. Maar ik zweer u dat de moord daar niks mee te maken heeft! "Maar u kunt echter niet ontkennen dat u de laatste tijd geregeld ruzie had met juffrouw Vansant", vroeg Vledder. Neen, dat klopt. We hadden een meningsverschil over wie nou ons appartement verder zou beheren. Er zijn harde woorden gevallen, maar ik zweer u dat ik met haar dood niks heb te maken! Dat volstaat mijnheer, maar u houdt zich beschikbaar indien zulks nodig zou blijken?
Terug op het bureau kwam De Cock zijn chef commissaris Buitendam op het pad. "De Cock, ik verwacht jou over 10 seconden op mijn bureau", sprak die gebiedend en met de voor hem zo strakke blik in de ogen. "Jeetje, succes maar weer chef", spotte Vledder.
"De Cock, hoe staat het nou met het verloop van die zaak aangaande juffrouw Vansant , enige vorderingen?" vroeg Buitendam. Schouderophalend antwoordde De Cock dat ze druk bezig zijn met het nagaan van alle mogelijkheden inzake deze tragedie. "Goed, De Cock, ik wil dat deze zaak zo snel mogelijk wordt opgelost en ik wil daarvan elk uur en elke minuut op de hoogte van wordne gehouden!" verduidelijkte Buitendam nog maar eens. "Uiteraard commissaris", sprak De Cock, "verder nog iets?" D'r uit maar De Cock!
Op het bureau trof De Cock Den Koninghe aan. "Kom even mee De Cock, ik moet Vledder en jou iets laten zien", sprak deze. Beide heren volgden de labo-specialist en kwamen zo weer het lijk in de ogen. Is het jullie opgevallen dat er diverse sporen van indrukken op het lichaam van het slachtoffer zijn terug te vinden? Telkemale in de buurt van haar onderbuik, de zijden en ook boven en onder de voeten. En dan die gelaatstrek die duidelijk een spoor van een lach vertoont. Heren, jullie zullen me erom uitlachen , ... maar het lijkt erop alsof deze dame is doodgekieteld. "Wat, ben je wel helemaal , dit is geen sp...," wou Vledder antwoorden. Zoals ik zei, je zou me erop uitlachen, maar dit lijkt me een heel ernstig te nemen overweging. Er zijn werkelijk geen sporen van daadwerkelijk verwonding of verstikking terug te vinden. Ook zijn er geen sporen die duiden op enige vorm van vergiftiging. Ik meen dat wij hier werkelijk te maken hebben met een........ "kieteldood," vulde De Cock in.
Geloof jij dat nou?", vroeg Vledder aan zijn collega Keizer. Nou....het zou toch kunnen. Ik heb eens ergens gelezen dat kietelen vroeger wel gebruikt werd als foltermethode. Dit zou zijn toegepast in het Oude Rome, het oude China, en ook in de Middeleeuwen zijn daar sporen van teruggevonden. De voetzolen van het slachtoffer zouden zijn ingewreven met honing of ander zoet spul, waarna die zouden zijn afgelikt door honden of wat dan ook. "ik zie het niet als totaal belachelijke theorie", peinsde Keizer. Intussen was Vledder tot achter de rug van hun vrouwelijke collega geslopen en prikte in haar zijden. "AAaaaghhh!!", gillend kromp de vrouw ineen en vond nog net steun aan de bureaurand van Keizers desk. "Nou, jij zou alvast het volgende slachtoffer kunnen worden," grijnsde Vledder. Waarna hij prompt een map met oude papier naar het hoofd geslingerd kreeg.
"De moord moete deze morgen beslist tussen 06.30 en 8u hebben plaatsgevonden, ik geloof niet dat die buurvrouw ons alles vertelde," besloot De Cock ineens. Laten we haar morgen nog maar eens een bezoekje brengen. Hierna begaven ze zich naar het stamcafé.
"Kraters, moet toch ook maar een raar einde zijn," sprak Louis'tje" hen toe. Je letterlijk doodlachen ... en uiteindelijk stikken. Als kind was het leuk om vriendjes of vriendinnetjes eens de kieteldood te geven. Onschuldige prikken in iemands zijde of buik, of even onder iemands voetzolen strijken....maar dit? Dit is wel walgelijk heren. "Nou.... in elk geval moet het iemand goedlachs zijn geweest," merkte Vledder schalks op. Hij wilde net nog een slok van zijn biertje nemen waarop De Cock hem kordaat op de schouder tikte. "Je zou wel eens de spijker op zijn kop hebben geslagen Dick, kom mee" beval de hoofdinspecteur.
Ze reden terug naar het adres van mevrouw Wouters, de buurvrouw van het slachtoffer. Mevrouw Wouters, u leek ons wel heel erg goed op de hoogte van de "goedlachse buien" van uw buurvrouw. Was u er echt niks opgevallen tussen 06.30 en 8u deze morgen. Nou...ehh.... ik hoorde wel "tumult". Maar ik weet niet zeker wat er precies gebeurde. Ik lag nog in bed en lag nog half te suffen. "Hoe laat was dat precies?" vroeg Vledder. 6.40 ofzo denk ik. De Cock en Vledder lichtten haar in over de manier waarop juffrouw Vansant is komen te overlijden. Vol onbegrip staarde de vrouw beide heren verbouwereerd aan. Ik denk wel dat ik een jongeman naar buiten heb zien wandelen iets voor 8uur. Ik wilde net het venster openen om hem uit te schelden omwillen van zijn kabaal. Ik zag nog net dat hij zijn wagen instapte. "Kunt u ons vertellen hoe deze heer eruit zag?" vroeg De Cock gebiedend. Jawel hoor, hij had kort bruin haar, was redelijk sportief gebouwd en ik schat hem 1m85 en hij had een jong gezicht. Verder heb ik niets gehoord of gezien. Dat weet ik heel zeker. "Wij weten genoeg mevrouw, bedankt" sprak De Cock.
De volgende dag reden Vledder en De Cock terug naar het bedrijf waar het slachtoffer werkzaam was geweest. Opnieuw vroegen ze een onderhoud aan met de naaste collega van juffrouw Vansant. De Cock en Vledder deelden mee dat ze met een gegronde reden zichzelf konden overtuigen van het feit dat de heer Trop wèl degelijk met de moord te maken had gehad. "Mijnheer Tromp", sprak de Cock, "u zei dat u gistermorgen nog thuis was tussen de bewuste tijden waarin de moord moet hebben plaatsgevonden." Volgens de getuige klopt dit niet. Iemand had u naar buiten zien gekomen hebben rond 07.55. En u kwam dus wel degelijk uit 't appartement van juffrouw Vansant.
De jongeman zuchtte, maar na een tijdje antwoordde hij koeltjes : "dat klopt inderdaad, ik ben daar geweest". Waarom zei u dat gisteren niet? "U vroeg er niet naar," schamperde de man. U beseft toch wel dat u nu verdachte nummer één bent op onze lijst? U kunt maar beter bekennen mijnheer. Alles wijst erop dat u de dader bent. Verder ontkennen heeft geen zin.
Ik heb haar inderdaad vermoord. Maar zij heeft mij zolang kapotgepest. Ik ging er emotioneel volledig aan tenonder. Maandenlang heeft zij mij meermaals bedrogen in onze relatie. Ik heb alles overgehad voor mijn vriendin, maar ik kwam er telkemale dubbel bedrogen uit. U weet niet half hoezeer ik van Muriëlle (juffrouw Vansant nvdr) hield. Deze morgen was ik het beu. Haar gsm meldde een sms en ik kon mezelf niet bdwingen en onderschepte zodoende een bericht van haar minnaar. De stoppen zijn bij me doorgedraaid en ik heb haar in haar slaap aan ons bed vastgebonden. Ik weet nog van toen het wel nog goed ging in onze relatie hoe slecht zij wel niet tegen kietelen kon. Ze werd er na een paar minuten stapelgek van. Waar ik ook maar kietelde, ze gilde even hard. Of dat nou zijden, buik, oksels of voeten waren.
Maandag 11 mei 2005, 6.45 uur.
"Simon, wat doe jij hier?" , vroeg Murielle zich nog slaapdronken af. Je zult boeten voor wat je me hebt aangedaan Muriëlle. Al die tijd heb ik jouw bedriegingen kunnen en moeten verdragen. Maar het duurde al te lang. Je hebt me kapot gemaakt. Al dat vertrouwen en al die liefde die ik voor je had, heb je zomaar verpest. Ik hoopte tot op deze morgen nog dat ik het me verbeelde, maar ik wist het toen uiteindelijk wel zeker. Je bent een gemene slet Muriëlle! Ik heb jouw nooit wat misdaan, nooit heb ik je bedrogen..... Maar ik heb een idee om je te straffen. Je zult erom lachen, en wel heel hard.
Muriëlle Vansant lag halfnaakt vastgebonden op bed, ze droeg enkel een korte pyamabroek en was verder volledig naakt. Haar handen waren vastgemaakt met een stel oude zakdoeken aan het hoofdeinde, ook haar voeten waren met een paar oude zakdoeken aan het voeteinde vastgemaakt. Ze kon geen kant op.
"Aub Simon, laat me gaan, het spijt me zo...ik...ik hield echt van je,..d..doe me geen pijn, alsjeblief" piepte Muriëlle. Maar net daarna voelde ze tien vingers van Simon aan haar beide zijden prikken. Ze gooide haar lichaam verschrikt op en neer en begon te kronkelen als een worm. Onophoudelijk prikten Simons vingers in haar zijden , Muriëlle werd gek van de lach en traantjes rolden al snel uit haar oogleden. Na een minuut of tien verplaatste Simon zijn vingers naar de onderbuik van zijn vriendin , waarna hij haar daar indrukken gaf op de zachte huid. Zijn vingers prikten en drukten zonder genade in de gevoelige onderbuik. Muriëlle spartelde en gilde het uit. Ze lachte harder en harder en probeerde tussentijds vruchteloos om genade te smeken.
Half buiten adem en met ogen vol lachtranen onderging de jonge Muriëlle haar lot. Hierna begaf Simon Tromp zich naar eht voeteneinde en begon hij de blote voetzolen van Muriëlle deels met een veer en deels met zijn vingers te bewerken. Blijkbaar moet dit haar gevoeligste plek zijn geweest, want ze gilde nog harder dan te voren. Haar lichaam probeerde zich in alle mogelijk bochten te draaien, ook schokte ze hevig op en neer. De tenen van haar voeten probeerden krampachtig en wanhopig naar beneden te krullen, in de hoop het kietelde gevoel te verminderen. Maar niets hielp. Toen Simom met zijn lange veer tussen de tenen van het arme meisje strijkte werd ze echt gek van de lach en wisselden gekuch en hysterisch lachen elkaar af.
Zonder genade wierp Simon na een tijdje de veer weg en ging verder met alle tien vingers onder de blote zolen van Muriëlle. Die ging steeds minder schokken en kronkelen, haar lach werd ook alsmaar zwakker. Er klonk na een tijd slechts nog hees gehijg en na nog enkele minuten was alle vorm van reactie verdwenen. Na nog één enkele kokhalzing was alles voorbij. Met de lach om haar gelaatstrekken was Muriëlles akelige doodstrijd eindelijk voorbij.
"Zo is het dus gebeurd," sprak de heer Tromp met enige gevoel van spijt. Voor ik besefte wat er was gebeurd was het al te laat. Ik...ik heb haar niet willen doden...toch niet opzettelijk. "Mijnheer Tromp, ik moet u arresteren voor de moord op juffrouw Vansant, het gerecht zal zich bezighouden met het verder verloop van uw proces... " sprak de Cock
Ongelofelijk toch.... dat iemand echt tot de dood toe werd gekieteld. "Plezierig is anders lijkt me," sprak De Cocks echtgenote met enig gruwen. "In elk geval zal de heer Tromp niet kunnen rekenen op de lach van de rechter en de jury," vervolgde De Cock" Tja..... de dood, niet iets waar je om moet lachen, " besloot Vledder met enige ironie
EINDE.
Many Belgian greetings,
I've decided to write a story especially for those people who do speak Dutch. Not that I like dislike any of you Englishspeaking people, but I guess there are plenty of English stories already.
This one is based on a popular Dutch TV detective serie. I hope that all the Dutchspeaking tickling lovers do like my story. And I trully hope on some comments. For the people whom speak English, I might eventually translate this story in the future. But this is dedicated to every Belgian or Dutch person. For whom there is relatively few attention.
Here is the story :
DE COCK EN DE LACHENDE DODE.
Maandag 11 mei 2005
Inspecteur De Cock en zijn collega Vledder stonden al vijf minuten onbegrijpend te kijken naar het lijk van de jonge dame liggend op het bed voor hen. De dode was ene Muriëlle Vansant, 23 jaar, alleenstaande en werkende als secretaresse. Ze had lang zwart haar, had een slanke postuur en was ongeveer 1m68. Het meisje lag halfnaakt op het bed. Haar helderblauwe ogen keken "leeg" naar het plafond, maar er waren duidelijk trekken van een lach om haar lippen. Net dat stelde beide inspecteurs voor een compleet raadsel. Er waren geen sporen van verstikking of ander letsel terug te vinden op het lijk. Enkel vage plekken van indrukken waren hier en daar op het lichaam terug te vinden. Maar daar schoten de rechercheurs weinig mee op.
"Het lijkt wel alsof ze al lachend haar dood tegemoet ging", sprak Vledder. De Cock knikte alleen maar. Met een hoofd vol raadsels keerden ze naar het hoofdbureau terug. Het parket zou intussen proberen meer weet te krijgen van wat nu precies gaande was omtrend de dode.
"Laten we maar eens licht opsteken bij de buren", mompelde De Cock. Mevrouw Wouters opende de deur en liet beide heren binnen. Volgens de buurvrouw waren er nooit problemen geweest in haar burenrelatie met de jonge vrouw. Het was een aardig en spontaan iemand. Vol onbegrip vroeg de vrouw zich luidop af : "wie kan nou zo iemand aardig en zo goedlachs vermoorden?" "Het was een lieve meid en ik hoorde der zo graag lachen, alsof ze haar vrolijke humeur altijd doorgaf aan je," vervolgde de buurvrouw nog. De Cock vroeg de dame verder nog of zij enig vermoeden had van wie haar buurvrouw de laatste tijd heeft bezocht. Of zij enige dingen had gehoord of gezien. Maar op geen van beide zaken kon ze enig positief antwoord geven. Maar op aangeven van de buurvrouw begaven beide rechercheurs zich nu naar het bedrijf waar de jonge dame was tewerkgesteld.
In het bedrijf werden ze ontvangen door de directeur, de heer Smolders. De zakelijke man leek diep geschokt door het overlijden van één van zijn werkneemsters. "Juffrouw Vansant was heel toegewijd aan haar baan, één van mijn beste krachten mijnheer De Cock", sprak hij lovend. Volgens de zaakvoerder had ze af en toe wel een discussie met één van der collega's, die bleek een ex-geliefde te zijn van de dode. "Ik hoop dat u zich echter niets insinueert, want Jochen is een goede jongen, hij zou niemand kwaad doen", waarschuwde de zaakvoerder beide rechercheurs nog.
De Cock en Vledder stapten het bureau van de jonge man binnen. Deze was zo druk bezig met zijn werk dat hij beide heren nog nooit opmerkte. Hij schrok dan ook hevig toen De Cock het woord nam. "Mijnheer Tromp", vroeg de Cock. Ja, dat ben ik , wat wilt u heren? Uw collega , juffrouw Vansant is deze morgen dood aangetroffen in haar slaapkamer. "Mijn God, arme Muriëlle", fluisterde de man. Volgens uw zaakvoerder had de laatst tijd vaak oneinigheid met elkaar? U begrijpt dat wij de zaak volledig willen onderzoeken. Kunt u ons vertellen waar u deze morgen was tussen 6u30 en 08uur? "Ik was thuis natuurlijk, ik begin pas om 09.15", luidde het verbolgen antwoord. Denkt u d.... "neen, maar wij moeten alle mogelijke sporen nagaan", viel de Cock de man in rede. Hoe was uw relatie, buiten het werk met juffrouw Vansant? U weet dat dus ook al? Nu goed... ik heb een paar maanden een relatie gehad met mijn collega. Maar ik zweer u dat de moord daar niks mee te maken heeft! "Maar u kunt echter niet ontkennen dat u de laatste tijd geregeld ruzie had met juffrouw Vansant", vroeg Vledder. Neen, dat klopt. We hadden een meningsverschil over wie nou ons appartement verder zou beheren. Er zijn harde woorden gevallen, maar ik zweer u dat ik met haar dood niks heb te maken! Dat volstaat mijnheer, maar u houdt zich beschikbaar indien zulks nodig zou blijken?
Terug op het bureau kwam De Cock zijn chef commissaris Buitendam op het pad. "De Cock, ik verwacht jou over 10 seconden op mijn bureau", sprak die gebiedend en met de voor hem zo strakke blik in de ogen. "Jeetje, succes maar weer chef", spotte Vledder.
"De Cock, hoe staat het nou met het verloop van die zaak aangaande juffrouw Vansant , enige vorderingen?" vroeg Buitendam. Schouderophalend antwoordde De Cock dat ze druk bezig zijn met het nagaan van alle mogelijkheden inzake deze tragedie. "Goed, De Cock, ik wil dat deze zaak zo snel mogelijk wordt opgelost en ik wil daarvan elk uur en elke minuut op de hoogte van wordne gehouden!" verduidelijkte Buitendam nog maar eens. "Uiteraard commissaris", sprak De Cock, "verder nog iets?" D'r uit maar De Cock!
Op het bureau trof De Cock Den Koninghe aan. "Kom even mee De Cock, ik moet Vledder en jou iets laten zien", sprak deze. Beide heren volgden de labo-specialist en kwamen zo weer het lijk in de ogen. Is het jullie opgevallen dat er diverse sporen van indrukken op het lichaam van het slachtoffer zijn terug te vinden? Telkemale in de buurt van haar onderbuik, de zijden en ook boven en onder de voeten. En dan die gelaatstrek die duidelijk een spoor van een lach vertoont. Heren, jullie zullen me erom uitlachen , ... maar het lijkt erop alsof deze dame is doodgekieteld. "Wat, ben je wel helemaal , dit is geen sp...," wou Vledder antwoorden. Zoals ik zei, je zou me erop uitlachen, maar dit lijkt me een heel ernstig te nemen overweging. Er zijn werkelijk geen sporen van daadwerkelijk verwonding of verstikking terug te vinden. Ook zijn er geen sporen die duiden op enige vorm van vergiftiging. Ik meen dat wij hier werkelijk te maken hebben met een........ "kieteldood," vulde De Cock in.
Geloof jij dat nou?", vroeg Vledder aan zijn collega Keizer. Nou....het zou toch kunnen. Ik heb eens ergens gelezen dat kietelen vroeger wel gebruikt werd als foltermethode. Dit zou zijn toegepast in het Oude Rome, het oude China, en ook in de Middeleeuwen zijn daar sporen van teruggevonden. De voetzolen van het slachtoffer zouden zijn ingewreven met honing of ander zoet spul, waarna die zouden zijn afgelikt door honden of wat dan ook. "ik zie het niet als totaal belachelijke theorie", peinsde Keizer. Intussen was Vledder tot achter de rug van hun vrouwelijke collega geslopen en prikte in haar zijden. "AAaaaghhh!!", gillend kromp de vrouw ineen en vond nog net steun aan de bureaurand van Keizers desk. "Nou, jij zou alvast het volgende slachtoffer kunnen worden," grijnsde Vledder. Waarna hij prompt een map met oude papier naar het hoofd geslingerd kreeg.
"De moord moete deze morgen beslist tussen 06.30 en 8u hebben plaatsgevonden, ik geloof niet dat die buurvrouw ons alles vertelde," besloot De Cock ineens. Laten we haar morgen nog maar eens een bezoekje brengen. Hierna begaven ze zich naar het stamcafé.
"Kraters, moet toch ook maar een raar einde zijn," sprak Louis'tje" hen toe. Je letterlijk doodlachen ... en uiteindelijk stikken. Als kind was het leuk om vriendjes of vriendinnetjes eens de kieteldood te geven. Onschuldige prikken in iemands zijde of buik, of even onder iemands voetzolen strijken....maar dit? Dit is wel walgelijk heren. "Nou.... in elk geval moet het iemand goedlachs zijn geweest," merkte Vledder schalks op. Hij wilde net nog een slok van zijn biertje nemen waarop De Cock hem kordaat op de schouder tikte. "Je zou wel eens de spijker op zijn kop hebben geslagen Dick, kom mee" beval de hoofdinspecteur.
Ze reden terug naar het adres van mevrouw Wouters, de buurvrouw van het slachtoffer. Mevrouw Wouters, u leek ons wel heel erg goed op de hoogte van de "goedlachse buien" van uw buurvrouw. Was u er echt niks opgevallen tussen 06.30 en 8u deze morgen. Nou...ehh.... ik hoorde wel "tumult". Maar ik weet niet zeker wat er precies gebeurde. Ik lag nog in bed en lag nog half te suffen. "Hoe laat was dat precies?" vroeg Vledder. 6.40 ofzo denk ik. De Cock en Vledder lichtten haar in over de manier waarop juffrouw Vansant is komen te overlijden. Vol onbegrip staarde de vrouw beide heren verbouwereerd aan. Ik denk wel dat ik een jongeman naar buiten heb zien wandelen iets voor 8uur. Ik wilde net het venster openen om hem uit te schelden omwillen van zijn kabaal. Ik zag nog net dat hij zijn wagen instapte. "Kunt u ons vertellen hoe deze heer eruit zag?" vroeg De Cock gebiedend. Jawel hoor, hij had kort bruin haar, was redelijk sportief gebouwd en ik schat hem 1m85 en hij had een jong gezicht. Verder heb ik niets gehoord of gezien. Dat weet ik heel zeker. "Wij weten genoeg mevrouw, bedankt" sprak De Cock.
De volgende dag reden Vledder en De Cock terug naar het bedrijf waar het slachtoffer werkzaam was geweest. Opnieuw vroegen ze een onderhoud aan met de naaste collega van juffrouw Vansant. De Cock en Vledder deelden mee dat ze met een gegronde reden zichzelf konden overtuigen van het feit dat de heer Trop wèl degelijk met de moord te maken had gehad. "Mijnheer Tromp", sprak de Cock, "u zei dat u gistermorgen nog thuis was tussen de bewuste tijden waarin de moord moet hebben plaatsgevonden." Volgens de getuige klopt dit niet. Iemand had u naar buiten zien gekomen hebben rond 07.55. En u kwam dus wel degelijk uit 't appartement van juffrouw Vansant.
De jongeman zuchtte, maar na een tijdje antwoordde hij koeltjes : "dat klopt inderdaad, ik ben daar geweest". Waarom zei u dat gisteren niet? "U vroeg er niet naar," schamperde de man. U beseft toch wel dat u nu verdachte nummer één bent op onze lijst? U kunt maar beter bekennen mijnheer. Alles wijst erop dat u de dader bent. Verder ontkennen heeft geen zin.
Ik heb haar inderdaad vermoord. Maar zij heeft mij zolang kapotgepest. Ik ging er emotioneel volledig aan tenonder. Maandenlang heeft zij mij meermaals bedrogen in onze relatie. Ik heb alles overgehad voor mijn vriendin, maar ik kwam er telkemale dubbel bedrogen uit. U weet niet half hoezeer ik van Muriëlle (juffrouw Vansant nvdr) hield. Deze morgen was ik het beu. Haar gsm meldde een sms en ik kon mezelf niet bdwingen en onderschepte zodoende een bericht van haar minnaar. De stoppen zijn bij me doorgedraaid en ik heb haar in haar slaap aan ons bed vastgebonden. Ik weet nog van toen het wel nog goed ging in onze relatie hoe slecht zij wel niet tegen kietelen kon. Ze werd er na een paar minuten stapelgek van. Waar ik ook maar kietelde, ze gilde even hard. Of dat nou zijden, buik, oksels of voeten waren.
Maandag 11 mei 2005, 6.45 uur.
"Simon, wat doe jij hier?" , vroeg Murielle zich nog slaapdronken af. Je zult boeten voor wat je me hebt aangedaan Muriëlle. Al die tijd heb ik jouw bedriegingen kunnen en moeten verdragen. Maar het duurde al te lang. Je hebt me kapot gemaakt. Al dat vertrouwen en al die liefde die ik voor je had, heb je zomaar verpest. Ik hoopte tot op deze morgen nog dat ik het me verbeelde, maar ik wist het toen uiteindelijk wel zeker. Je bent een gemene slet Muriëlle! Ik heb jouw nooit wat misdaan, nooit heb ik je bedrogen..... Maar ik heb een idee om je te straffen. Je zult erom lachen, en wel heel hard.
Muriëlle Vansant lag halfnaakt vastgebonden op bed, ze droeg enkel een korte pyamabroek en was verder volledig naakt. Haar handen waren vastgemaakt met een stel oude zakdoeken aan het hoofdeinde, ook haar voeten waren met een paar oude zakdoeken aan het voeteinde vastgemaakt. Ze kon geen kant op.
"Aub Simon, laat me gaan, het spijt me zo...ik...ik hield echt van je,..d..doe me geen pijn, alsjeblief" piepte Muriëlle. Maar net daarna voelde ze tien vingers van Simon aan haar beide zijden prikken. Ze gooide haar lichaam verschrikt op en neer en begon te kronkelen als een worm. Onophoudelijk prikten Simons vingers in haar zijden , Muriëlle werd gek van de lach en traantjes rolden al snel uit haar oogleden. Na een minuut of tien verplaatste Simon zijn vingers naar de onderbuik van zijn vriendin , waarna hij haar daar indrukken gaf op de zachte huid. Zijn vingers prikten en drukten zonder genade in de gevoelige onderbuik. Muriëlle spartelde en gilde het uit. Ze lachte harder en harder en probeerde tussentijds vruchteloos om genade te smeken.
Half buiten adem en met ogen vol lachtranen onderging de jonge Muriëlle haar lot. Hierna begaf Simon Tromp zich naar eht voeteneinde en begon hij de blote voetzolen van Muriëlle deels met een veer en deels met zijn vingers te bewerken. Blijkbaar moet dit haar gevoeligste plek zijn geweest, want ze gilde nog harder dan te voren. Haar lichaam probeerde zich in alle mogelijk bochten te draaien, ook schokte ze hevig op en neer. De tenen van haar voeten probeerden krampachtig en wanhopig naar beneden te krullen, in de hoop het kietelde gevoel te verminderen. Maar niets hielp. Toen Simom met zijn lange veer tussen de tenen van het arme meisje strijkte werd ze echt gek van de lach en wisselden gekuch en hysterisch lachen elkaar af.
Zonder genade wierp Simon na een tijdje de veer weg en ging verder met alle tien vingers onder de blote zolen van Muriëlle. Die ging steeds minder schokken en kronkelen, haar lach werd ook alsmaar zwakker. Er klonk na een tijd slechts nog hees gehijg en na nog enkele minuten was alle vorm van reactie verdwenen. Na nog één enkele kokhalzing was alles voorbij. Met de lach om haar gelaatstrekken was Muriëlles akelige doodstrijd eindelijk voorbij.
"Zo is het dus gebeurd," sprak de heer Tromp met enige gevoel van spijt. Voor ik besefte wat er was gebeurd was het al te laat. Ik...ik heb haar niet willen doden...toch niet opzettelijk. "Mijnheer Tromp, ik moet u arresteren voor de moord op juffrouw Vansant, het gerecht zal zich bezighouden met het verder verloop van uw proces... " sprak de Cock
Ongelofelijk toch.... dat iemand echt tot de dood toe werd gekieteld. "Plezierig is anders lijkt me," sprak De Cocks echtgenote met enig gruwen. "In elk geval zal de heer Tromp niet kunnen rekenen op de lach van de rechter en de jury," vervolgde De Cock" Tja..... de dood, niet iets waar je om moet lachen, " besloot Vledder met enige ironie
EINDE.
Many Belgian greetings,
I suppose Dutch is not your main language. But it's friendly that you attempted to write me back in Dutch though.
Dit verhaaltje staat er blijkbaar al sinds mei, ik moet ze eens vaker lezen. KUTGW!
